“Siz onun yalnız olduğuna bakmayın; şu samimiyet dozu eksik ekâbir müzik camiasının yine de en kanlı-canlı, sevgi dolu insanlarının başını çekiyor. Onun düttürü dünyası her dinlediğimizde bize umut veriyor, bambaşka bir yaşama sevinci katıyor. “
Göbekten Giresunlu, aidiyet Kadıköy… Önceki projelerini saymıyorum, birileri muhakkak iyi biliyor; son olarak Sibel Alaş’ın “Adam” şarkısının yorumu ile sesini yükseltmişti. Namı-diğer “Barıştık Mı”…
Yeni kuşağın en iyi trompetçilerinden biri olan, besteci, şarkı sözü yazarı, yapımcı ve vokalist Barış Demirel’in (Barış Demirel adıyla yaptığı) üçüncü albümü “Dans Pisti Cenazesi”nin içindeki yegâne kavırın ikonik Özdemir Erdoğan bestesi “Aç Kapıyı Gir İçeri” oluşu rastlantı değil. Zira Barış’ın başından beri müziğinin ta orta yerine bir hançer gibi sapladığı yalnızlık ve hüzün teması, halen bizi sarıp sarmalamaya artarak devam ediyor. Üstelik daha önceki albümlerinde eşlikçi müzisyenlerle çalan Barış, burada fiziken de yalnız. Trompeti, bası, davulu, gitarı kendi çalıyor; 21 dakika süren ve yedi kısa şarkıdan oluşan repertuarı kendi söylüyor.
Pop, hip-hop, elektronik müzik bahane; aslolan Barış’ın müziğindeki sessiz çığlık olarak tezahür eden derin ifade. Siz onun yalnız olduğuna bakmayın; şu samimiyet dozu eksik ekâbir müzik camiasının yine de en kanlı-canlı, sevgi dolu insanlarının başını çekiyor. Onun düttürü dünyası her dinlediğimizde bize umut veriyor, bambaşka bir yaşama sevinci katıyor.